Dergimizin yeni bölümlerinden biri de yazı bölümümüz. Dergimizin ilk konuğu Karakalem dergisindeki yazılarından tanıdığımız Maça Kızı ve “Yakamoz” isimli yazısı..
Adam gözlerinde yıldızlarla çaldı kapıyı. Kapıyı yaşlı, bigudili ve bir o kadar da buruşuk bir kadın açtı. Adam gülümsedi. Yüzünde beliren şefkat duygusunu gizlemeye çalışmadan sordu.”Merhaba, gökyüzümü arıyorum.Sizde mi acaba?”Kadın yüzünde beliren o tanımsız ifadeyi umursamadan cevapladı.

“Bilmiyorum güzel çocuk.Bir zamanlar benim de bir gökyüzüm vardı. Hain kurşunlar aldı götürdü onu..Gök kuşağım evsiz kaldı..”

Kadın yedi renkli entarisinin eteklerini savurarak kapıyı kapatırken,adamın gözlerine kadının evinin duvarına asılı, göğsü madalyalarla dolu bir asker resmi çarptı..

***

Adam gözlerinde yıldızlarla çaldı kapıyı. Kapıyı soluk tenli, güneş rengi uzun saçları olan, hasta görünümlü bir kız açtı. Adam sıcak bir güşümseme, ve taşıdığı hüzün ifadesiyle sordu.

“Günaydın..Gökyüzümü arıyorum, sizde mi acaba?”

Kız suratında bir özlem, saçlarında isyan, ve sesinde hastalıklı bir aşk tonuyla cevapladı.

“Bilmiyorum..Bilmiyorum..Bir zamanlar benim de bir gökyüzüm vardı. Onu parlak ışıklar, şöhret aşkı ve yalan alkışlar çaldı..Güneşim evsiz kaldı..”

Genç kız umutsuz gözlerle kapıyı kapatırken genç adam kızın odasının duvarlarını süsleyen bir rock starın posterlerini,yere saçılmış cdleri, ve boş tekila şişelerini gördü..

***

Adam gözlerinde yıldızlarla çaldı kapıyı. Kapıyı şişman, yorgun yüzlü bir kadın açtı. Kadının eteklerini çekiştiren ufak bir oğlan çocuğu ve içerden gelen bir bebek ağlaması vardı. Adam yüzünde beliren anaç ifadeyi gizleme gereği duymadan sordu.

“İyi günler..Gökyüzümü arıyorum, sizde mi acaba?”

Kadın eteğini çekeleyen çocuğu kucağına alıp, yorgun gözlerini genç adama yöneltip, yüzündeki terkedilmişlik ifadesini saklamadan yanıtladı.

“Bilmiyorum delikanlı..Bir zamanlar benim de sonsuz olduğuna inandığım bir gökyüzüm vardı. Bir çift uzun bacak, boyalı bir dudak ve tensel zevkler uğruna beni iki çocukla ortada bıraktı. Dolunayım göksüz kaldı.”

Kadın ışığı sönmüş bir ay gibi duran yüzünü eğerek kapıyı kapatırken, genç adam duvardaki camı çerçevesi kırık, mutlu bir çifti gösteren düğün resmini, ve resimdeki gelinin ay gibi parlayan yüzünü gördü..

***

Uzaklaştı yıldız gözlü adam evlerden, kapılardan. Gökkuşaklarını, güneşleri, ayları ve her insanın kendine eş bir gökyüzü olduğuna dair inancını ardında bıraktı. Boş bir sahil ve dalgalı bir deniz buldu kendine. “Madem ki gökyüzüm yok, başka bir mavide boğulurum ben de..” dedi. Denizin ortasına doğru adım adım ilerledi. Dimdik yürüdü, su önce dizlerine, sonra beline, veboğazına kadar geldi. Yıldızlı gözlerdeki umut, ve dudaklarındaki gülümseme maviye karıştı, yok oldu.

Adam artık denizde bir yakamozdu.

***

Aşk kavramı ilk doğduğunda, her gök cisminin kendine ait bir gökyüzü vardıı. Ve herkez biraz ay, biraz gökyüzü, biraz gökkuşağı ve biraz yıldızdı..

***

Aşk kavramı lekelendi, tüm gökcisimleri gökyüzlerine adandı, ama gök yüzleri başka cisimlerce çalındı..

***

Aşk can çekişirken, yalnızlık doğdu. Umut öldü. Söndü ışıklar, kömürleşti duygular ve hayaller yıkıldı.

***

Aşk son nefesini verdi.

Maviye karıştı.

Yıldızlar söndü.

Gökyüzüm evsiz kaldı..

Maça Kızı-www.uyuyanquzel.com